Un ollo de vidro

Baixo o humor sempre hai unha gran dor; por iso no ceo non hai humoristas. Con esta cita de Mark Twain, Castelao abre esta historia na que un esqueleto conta as súas lembranzas. E un esqueleto ten que ser humorista e un esqueleto galego aínda máis. Un galego sempre é sarcástico ou humorístico e o sarcasmo é o humor dos incultos igual que o humor é o sarcasmo dos educados.
Un ollo de vidro é un conto de humor macabro. Aínda que non é realmente unha historia, senón unha suma de historias moi breves, cuxa unidade é simplemente o lugar e a trama. As lembranzas do esqueleto, ás que se refire este último en primeira persoa, van precedidas dun prólogo e dun epílogo, nos que tamén fala en primeira persoa o autor, doutor e antigo alumno de Compostela, é dicir, o propio Castelao. .
A obra está salpicada de alusións satíricas de carácter político e social, e cun final marcadamente anticaciquil. Pero sobre todo son un ensaio teórico-práctico sobre o humor, sobre todo se temos en conta que en orixe formou parte dunhas xornadas sobre humor e caricatura, que tamén se reproduce nesta edición.